بررسی رعایت استانداردهای اکسیژن درمانی توسط پرستاران در مرحله قبل و حین اکسیژن درمانی در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران

زمینه و هدف: اکسیژن درمانی روشی است که اکسیژن را با غلظتی بیش از آنچه در هوای محیط موجود است، برای مددجو فراهم می آورد. اکسیژن در درمان بسیاری از بیماری ها کاربرد دارد و از آن جا که اکسیژن یک داروست همانند یک دارو باید تجویز و مراقبت شود. هدف از این مطالعه بررسی رعایت استانداردهای اکسیژن درمانی توسط پرستاران در مرحله قبل و حین اکسیژن درمانی می باشد.   روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی می باشد که در آن عملکرد اکسیژن درمانی 36 پرستار بررسی شده است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه و چک لیست و روش گردآوری اطلاعات مشاهده و مصاحبه بود که در بخش های ریه بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1385 انجام شد. عملکرد اکسیژن درمانی پرسنل پرستاری در مرحله قبل و حین اکسیژن درمانی مورد مشاهده قرار گرفت. جهت اطمینان عملکرد هر پرستار در هر مرحله دو بار مشاهده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی استفاده شد.   یافته ها: یافته ها نشان داد که عملکرد قبل از اکسیژن درمانی تمام پرستاران مورد بررسی در هر دو بار مشاهده(100%) درسطح ضعیف بود، همچنین عملکرد حین اکسیژن درمانی در مشاهده بار اول تمام پرستاران(100%) و نیز در مشاهده نوبت دوم اکثریت پرستاران مورد پژوهش(3/96%) در سطح ضعیف بوده است.   نتیجه گیری کلی: بطور کلی اشتباهات و خطاهای زیادی در مرحله قبل و حین اکسیژن درمانی توسط پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران مشاهده شده است، که ضرورت ارائه برنامه های آموزش مداوم را برای به روز کردن توانمندی های پرستاران بیش از پیش مورد تاکید قرار می دهد.